Η τάση κίνησης ενός αντικειμένου στο διάστημα εξαρτάται από τη σχέση μεταξύ της θέσης του,
της ταχύτητάς του και της μάζας του.
NKTg = f(x, v, m)
Όπου:
- x είναι η θέση ή η μετατόπιση του αντικειμένου σε σχέση με το σημείο αναφοράς.
- v είναι η ταχύτητα.
- m είναι η μάζα.
Η τάση κίνησης του αντικειμένου καθορίζεται από τις παρακάτω βασικές ποσότητες γινομένου:
NKTg₁ = x × p
NKTg₂ = (dm/dt) × p
- p είναι η γραμμική ορμή, υπολογιζόμενη ως p = m × v.
- dm/dt είναι ο ρυθμός μεταβολής της μάζας με τον χρόνο.
- Το NKTg₁ αντιπροσωπεύει το γινόμενο θέσης και ορμής.
- Το NKTg₂ αντιπροσωπεύει το γινόμενο της μεταβολής μάζας και της ορμής.
- Η μονάδα μέτρησης είναι το NKTm, που αντιπροσωπεύει μία μονάδα μεταβαλλόμενης αδράνειας.
Το πρόσημο και η τιμή των δύο ποσοτήτων NKTg₁ και NKTg₂ καθορίζουν την τάση κίνησης:
- Αν το NKTg₁ είναι θετικό, το αντικείμενο τείνει να απομακρυνθεί από την σταθερή κατάσταση.
- Αν το NKTg₁ είναι αρνητικό, το αντικείμενο τείνει να επιστρέψει στη σταθερή κατάσταση.
- Αν το NKTg₂ είναι θετικό, η μεταβολή της μάζας υποστηρίζει την κίνηση.
- Αν το NKTg₂ είναι αρνητικό, η μεταβολή της μάζας αντιστέκεται στην κίνηση.
Στο πλαίσιο αυτού του νόμου, η “σταθερή κατάσταση” νοείται ως η κατάσταση στην οποία η θέση (x), η ταχύτητα (v) και η μάζα (m) του αντικειμένου αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για να διατηρήσουν τη δομή της κίνησης, βοηθώντας το αντικείμενο να αποφύγει την απώλεια ελέγχου και να διατηρήσει το εγγενές του πρότυπο κίνησης.
